Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Recte dicis; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Duo Reges: constructio interrete. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;
Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?
Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.
An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Si longus, levis;: Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.
Sed nimis multa.: Conferam avum tuum Drusum cum C.
Bork: Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;
Bork: Dici enim nihil potest verius.

Crassus fuit, qui tamen solebat uti suo bono, ut hodie est noster Pompeius, cui recte facienti gratia est habenda;

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.
Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.
Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Hoc tu nunc in illo probas. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.

Ut ei, qui iucunde vixerit annos decem, si aeque vita
iucunda menstrua addatur, quia momentum aliquod habeat ad
iucundum accessio, bonum sit;

Gerendus est mos, modo recte sentiat.

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Restinguet citius, si ardentem acceperit. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Mihi enim satis est, ipsis non satis.